" आई सुखाची जननी "
देवाला प्रत्येकाच्या घरी जन्म घेता येणे शक्य नाही. म्हणून देवाने आईची निर्मिती केली. आईचा रूपाने प्रत्येक घरात भगवंत अवतरत असतो. जगातील सर्वात सुंदर नात म्हणजे आई. नऊ महिने नऊ दिवस दगडाप्रमाणे पोटाशी ओझे वागवते. चेहऱ्यावर मात्र लाखमोलाचा आनंद झळकतो. स्वतःच्या इच्छा आकांक्षाला मारून, बाळाच्या वाढीसाठी लागणारे अन्न व औषधीचे सेवन करते. जगातल्या सर्वात सुंदर व सुरक्षित गर्भात आपल्या बाळाला वाढवते. नऊ महिने नऊ दिवस झाले की, आपल्या बाळाच्या जन्मासाठी असह्य वेदना सहन करते, ती फक्त आईच होय. स्वतःचे दुःख विसरुन बाळाला स्वतःच्या छातीशी कवटाळते. आपला सर्वात पहिला गुरु आई होते. आपल्यावर सर्वप्रथम चांगले संस्कार आई करते. बोलणे, चालणे, अशा प्रत्येक गोष्टी प्रथम आईच शिकवीते. स्वतःच्या पोटाला मारून लेकराच्या मुखात अन्नाचा घास भरवणारी आई प्रत्येकाला देवाने दिली. परिस्थिती कशीही असो त्याची खंत न करता आपल्या बाळाला सुरक्षित व सुखरूप ठेवते. जगातली प्रत्येक चांगली गोष्ट फक्त माझ्याच बाळाला मिळावी हा अट्टाहास सदैव करत राहते. सकाळी झोपेतून उठतांना तोंडावरून हात फिरविते. अंघोळ घालून स्वतःच्या पदराने ओले अंग पुसण्याचे भाग्य विध्यात्याने तिच्याच पदरी घातले. प्रेमाचा, मायेचा सागर म्हणजे आई. उन्हात सावली निर्माण करते ती आई. कडू घास तिच्या स्पर्शाने गोड लागतो ती आई. स्वतः आयुष्यभर दुःख सहन करून लेकराच्या आनंदासाठी, सुखासाठी झटत राहते ती फक्त आईच होय. आई म्हणजे वाळवंटाच्या उन्हातील पाण्याचा झरा, आई म्हणजे दुधावरची साय, आई म्हणजे देवळातील घंटेचा सुंदर नाद, आई म्हणजे भजनातील सुंदर रामनाम, आई म्हणजे प्रेमाचा अखंड झरा, आई म्हणजे वेदनेची फुकंर, आई म्हणजे संस्काराचा खजिना होय. जगात असे एकच नाते आहे त्याची तुलना कशाशीच होऊ शकत नाही. उत्तम संस्कार व शिक्षण देऊन, आपल्याला उत्तम घडवण्याचे काम ती करत असते. सुंदर बालक घडवणारी ती एक उत्तम कलाकार असते. आई ही मुळात देवाचा अवतार आहे. प्रत्येकाला देवाने स्वतःचा अंश आई रूपाने दिला आहे. तो प्रत्येकाला आयुष्यात जपता आला पाहिजे. संस्कार व शिक्षणाने आयुष्यात कितीही मोठे यश संपादन केले. कितीही पैसा, प्रतिष्ठा प्राप्त केली. तरी आईपेक्षा मोठं कुणालाच होता येत नाही. ही वास्तव परिस्थिती आहे. आईला आपले लेकरू हे सर्व सुखापेक्षा मोठे वाटते. आयुष्यात त्यागाचे प्रतीक बनून ती लेकरासाठी सर्व गोष्टीचा त्याग करत आलेली असते. स्वतः दुःख सहन करून सुखाचा ओलावा निर्माण करण्याची शक्ती फक्त आईला जमते. रंग, रुप याचा मोह तिला नसतो. आपले बाळ कसेही असो. तिला स्वतःच्या जिवापेक्षा अधिक प्रिय असते. आपल्या बालकाला गरिबीची चाहूल लागू न देता. शक्य होईल तेवढे अधिक चांगले जीवन जगण्याचा प्रयत्न ती करत असते. प्रत्येक आई आपल्या मुलाला चांगले संस्कार, शिक्षण, उत्तम आरोग्य, प्रदान करत असते. आयुष्यात आपणही आईला देवाप्रमाणे जपले पाहिजे. आईचे ऋण एका जन्मात फेडणे शक्य नाही. पण आईला जीवापाड जपणे मात्र शक्य आहे. आयुष्यात आपल्याला यशाची भरारी घेण्यासाठी, आपल्या पंखामध्ये बळ भरण्याचे काम आईनेच केलेले असते. जीवनात यशाचे शिखर गाठल्यावर, त्याच शिखरावरून मागे वळून पाहताना आपली आई आपल्याला लहान दिसता कामा नये. तिचे महत्त्व त्या उंच यशाच्या शिखरा ऐवढेच मोठे आहे. तिचे स्थान कधीही कमी होत नाही. आईची किंमत आई गेल्यावरच कळते. जसा सुर्य मावळला की, त्याचा प्रखर प्रकाश नाहीसा होतो. सगळीकडे अंधाराचे वास्तव पसरते. तसे आई जीवनातून गेली की, जीवन अंधारमय होऊन जाते. आईच्या कुशीत मिळणारा विसावा जगाच्या कोणत्याच गादीत मिळत नाही. आईचा तोंडावरून फिरणाऱ्या हाताचे प्रेम जगाच्या कुठल्याच शक्तीत मिळत नाही. वात्सल्याचा हा झरा असाच सदैव प्रत्येकाला मिळत राहो. यासाठी आई हे दैवत मानुन सदैव तिला देवाप्रती पुजत रहावे.
✍✍✍✍✍
राजेंद्र प्रल्हाद शेळके
9823425852
No comments:
Post a Comment